Mijn Boodschap.
Naast of eigenlijk verweven met haar leven en werk
was Bep al 42 jaar lid van Servitium Christi. Ze deelde haar boodschap
met vele vrouwen die zich speciaal inzetten voor kerk en maatschappij.
Ze was zeer geïnteresseerd in het internationale karakter van het
vrijwilligerswerk. Wat ze er precies deed weten wij eigenlijk niet
zo goed. Niet verwonderlijk, want hun motto was: Hou datgene, wat
je goed doet, voor je. Zorg voor anderen. Betrokken zijn bij het lot
van medemensen. Dat was wat jou dreef om hard te werken. Door te zetten.
Je was als een Franciscus. Bescheiden en zuinig maar onbegrensd in
het geven van aandacht aan hen die minder kansen hadden. In Ghana
was dat jouw missie die je deelde met velen die ook in Afrika of waar
ter wereld in projecten werkten. Thuis waren dat de mensen in het
dorp, de ouderen die soms niet begrepen werden of het onrecht dat
je kritisch aanpakte.
Je las veel. Je huis stond vol met bundels met gedichten.
Je zocht vaak het niet zegbare, het onbereikbare. Zo zagen wij dat
ook. Er was altijd meer achter de dagelijkse werkelijkheid. We zijn
geraakt door jouw boodschap. En jij hebt velen geïnspireerd.
De wereld is mooier geworden dank zij jou.
